- KSOW 2014-2020
- PLAN DZIAŁANIA
- LEADER 2014-2020
- SZUKAM PARTNERA
- EWALUACJA PROW
- POMOC TECHNICZNA SCH. II
- Projekty Partnerów - 2017 r.
- Projekty Partnerów - 2018 r.
- Projekty Partnerów - 2019 r.
- Projekty Partnerów - 2020 r.
- Konkurs 4/2020
- Konkurs 5/2021
- .
- Turystyka na wsi
- Rynki rolne
- Analizy i ekspertyzy
- Rozwój regionalny i lokalny
- Grupy Producentów Rolnych
- Strategia UE dla Regionu Morza Bałtyckiego
- Produkty regionalne i tradycyjne
- Finansowanie operacji w BGK
- Linki
- .
- Nabory wniosków SC KSOW
- ARCHIWUM - PROW 2007-2013:
- KSOW
- Działania SC KSOW
- Leader
- WPR po 2013 roku
- Współpraca międzynarodowa
- Biuletyn KSOW
- RODO
- Polityka prywatności i plików cookies
Znaczenie obszarów wiejskich w kształtowaniu PKB i WDB
Statystyka publiczna dostarcza szeregu informacji na temat regionalnego zróżnicowania społeczno-gospodarczego w Polsce. Interesującym jest pytanie o ekonomiczne znaczenie obszarów wiejskich. Główny Urząd Statystyczny dysponuje informacją w zakresie produktu krajowego brutto (PKB) i wartości dodanej brutto (WDB) z uwzględnieniem obszarów przeważająco miejskich, pośrednich i przeważająco wiejskich. Dane te różnią się w zależności od przyjętej metodologii (wg Eurostat czy OECD), co związane jest z odmienną delimitacją poszczególnych regionów. W ten sposób np. część obszarów wyszczególnionych wg Eurostat jako przeważająco wiejskie, nie jest tak ujęta wg OECD[1]. Niemniej główne wnioski płynące z analizy danych są zbieżne.
Według metodologii Eurostat, w 2010 roku w Polsce na obszarach przeważająco wiejskich (w skrócie: obszarach wiejskich) wypracowano 27,2% PKB[2]. Najmniejszym udziałem w ogólnopolskim PKB charakteryzował się obszar wiejski w województwie warmińsko-mazurskim (podregion ełcki), podlaskim (suwalski), lubelskim (bialski) i podkarpackim (przemyski) – po ok. 0,5%, a największym w województwie mazowieckim (ciechanowsko-płocki oraz ostrołęcko-siedlecki), opolskim (opolski), łódzkim (piotrkowskim) i kujawsko-pomorskim (włocławski) – odpowiednio 1,9% oraz po ok. 1,5%. Jest to oczywiście pochodną szeregu czynników, w tym wielkości i struktury lokalnej gospodarki.
W przeliczeniu na jednego mieszkańca, PKB na obszarach wiejskich stanowił 71,9% wartości ogólnopolskiej.[3] PKB per capita poniżej 60% średniej wartości dla kraju ukształtował się na obszarach wiejskich w województwie podkarpackim (podregion przemyski, krośnieński), lubelskim (puławski, chełmsko-zamojski i bialski), małopolskim (nowosądecki), a więc głównie na tzw. ścianie wschodniej kraju. Spośród pozostałych obszarów wiejskich, wynik powyżej 90% osiągnął podregion w łódzkim (piotrkowski) i opolskim (opolski), a wartością przewyższającą średnią krajową (o 17,1%) cechował się jedynie podregion w województwie mazowieckim (ciechanowsko-płocki).
Wartość dodana brutto na obszarze wiejskim w przeliczeniu na jednego pracującego poniżej 60% średniej ogólnopolskiej ukształtowała się jedynie w województwie lubelskim (podregion puławski). Wynik powyżej 90% osiągnął wiejski podregion w opolskim (opolski), łódzkim (piotrkowski), pomorskim (starogardzki) i zachodniopomorskim (stargardzki). Podobnie jak w przypadku PKB per capita, tylko podregion w województwie mazowieckim (ciechanowsko-płocki) cechował się wartością przewyższającą średnią krajową (o 21,8%).
Sektor rolniczy[4] na obszarach wiejskich, który istotnie kształtuje ich krajobraz, największe znaczenie odgrywał w gospodarce mazowieckiego podregionu ostrołęcko-siedleckiego i podlaskiego podregionu łomżyńskiego, gdzie stanowił odpowiednio 16,6% i 16,2% wartości dodanej brutto wobec 8,6% dla ogółu obszarów wiejskich w kraju. Najmniejszy udział sektora rolniczego odnotowano w podkarpackim podregionie tarnobrzeskim i krośnieńskim – odpowiednio 1,9% i 2,7%. Podregion opolski, podkarpacki przemyski, małopolski nowosądecki i tarnowski, miały podobny udział sektora rolniczego (ok. 4%), ale odmienny wkład w ogólnokrajowy PKB. W podregionie opolskim większą rolę niż w pozostałych odgrywał przemysł (30,6% wobec odpowiednio 17,1%, 18,7% i 24,3%). W podregionie ciechanowsko-płockim w mazowieckim, czy piotrkowskim w łódzkim, przemysł stanowił stosownie 39,2% i 41,9%, najwięcej spośród odnotowań na pozostałych obszarach wiejskich, i te podregiony charakteryzował wysoki poziom PKB, w tym per capita, czy WDB na pracującego.
W kontekście powyższych informacji istotnym jest wyzwanie, by obszary wiejskie były atrakcyjnym miejscem zamieszkania i pracy, a przy tym poprzez swój rozwój nie zatraciły walorów środowiskowych czy kulturowych.
Opracowanie: SAEPR FAPA