Przepisy prawne

Przepisy prawa działalności gospodarczej

Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (DZ.U. 2004 nr 173 poz. 1807) czytaj

Zgodnie z treścią art. 3, przepisów Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie stosuje się do „działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa, rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów.”

Działalność agroturystyczna w powyżej określonym zakresie nie podlega wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej.

Inny zakres działalności turystycznej podejmowanej przez rolników lub usługi turystyczne podejmowane przez mieszkańców wsi nie posiadających statusu rolnika, w celach zarobkowych w sposób zorganizowany i stały podlegają przepisom Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Obowiązki podatkowe

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych tekst jednolity (DZ.U.1991 nr 80 poz.350) czytaj

Podatek dochodowy od osób fizycznych dotyczy co do zasady każdej osoby fizycznej osiągającej dochody. Ewentualne wyłączenia z obowiązku podatkowego muszą być stanowione przez odrębne przepisy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 21 pkt.43) stanowi całkowite zwolnienie z opodatkowania dochodów z tytułu wynajmowania pokoi gościnnych, przy łącznym spełnieniu przez osobę fizyczną następujących warunków:

wynajmowane pokoje znajdują się w budynkach mieszkalnych;
budynki mieszkalne należą do gospodarstwa rolnego w rozumieniu Ustawy o podatku rolnym;
budynki mieszkalne, w których wynajmowane są pokoje muszą być położone na terenach wiejskich;
pokoje są wynajmowane osobom przebywającym na wypoczynku;
liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza pięciu.

Zwolnienie obejmuje także dochody uzyskane z tytułu wyżywienia gości mieszkających w wynajmowanych pokojach.
Zwolnienie nie dotyczy wynajmowania pokoi w domkach turystycznych oraz miejsc na ustawienie namiotów i przyczep kempingowych.
Osoby fizyczne, których zakres działalności wykracza poza zwolnienie przedmiotowe mają możliwość wyboru formy opodatkowania dochodów:

podatek dochodowy na zasadach ogólnych,
podatek liniowy,
ryczałt od przychodów ewidencjonowanych,
karta podatkowa.

Przepisy prawa turystycznego

Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (DZ.U. 2004 r. nr 223 poz.2268) z późn. zmianami) czytaj

W myśl przepisów Ustawy o usługach turystycznych gospodarstwa agroturystyczne zaliczane są do grupy tzw. „innych obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie”. W tym przypadku nie jest wymagane uzyskanie zgody na rozpoczęciem działalności. Usługodawca ma jednak obowiązek zgłoszenia zamiaru świadczenia usług do ewidencji „innych obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie” prowadzonej przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta.

Obiekty „inne” nie mogą używać nazw zastrzeżonych dla obiektów hotelarskich (hotel, motel, pensjonat, schronisko młodzieżowe, schronisko turystyczne, dom wycieczkowy, pole kempingowe), dla których ustawa przewiduje uzyskanie administracyjnej decyzji na świadczenie usług wydanej przez właściwy terytorialnie urząd marszałkowski.

Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 19 sierpnia 2004 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie (DZ.U. 2006 nr 22 poz. 169) czytaj

Właściciel obiektu zgłoszonego do ewidencji „innych obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie” ma obowiązek posiadania właściwej dokumentacji budowlanej, sanitarnej i przeciwpożarowej obiektu oraz musi spełniać minimalne wymagania, co do wyposażenia określone w załączniku nr 7 do Rozporządzenia w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie.

Organ prowadzący ewidencje ma prawo do kontroli obiektu w zakresie spełnienia wymagań określonych Rozporządzeniem.

Wymagania sanitarne

Ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz.U.2006 nr 171 poz. 1225) czytaj

W świetle obowiązującego prawa pełną odpowiedzialność za zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego żywności ponosi osoba produkująca lub wprowadzająca żywność do obrotu. Ona też odpowiada za wszelkie szkody i uszczerbki na zdrowiu konsumenta spowodowane niewłaściwą jakością zdrowotną żywności. Do grupy osób wprowadzających żywność do obrotu zaliczani są także realizatorzy zorganizowanego żywienia, w tym obiekty turystyki wiejskiej świadczące usługi żywieniowe dla swoich gości niezależnie od skali prowadzonej działalności.

Gospodarstwa agroturystyczne świadczące usługi żywieniowe mają obowiązek złożyć do SANEPID-u wniosek o wpis do rejestru zakładów działających w branży spożywczej najpóźniej na 14 dni przed rozpoczęciem działalności. Gospodarstwa agroturystyczne znalazły się w grupie zakładów, dla których nie jest wymagana zgoda i zatwierdzenie SANEPID-u, a jedynie wpis do rejestru.

Podstawowymi narzędziami zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego żywności jest realizacja następujących zasad:

Dobra Praktyka Higieniczna – działania, które musza być podjęte i warunki higieniczne, które muszą być spełniane i kontrolowane na wszystkich etapach produkcji lub obrotu, aby zapewnić bezpieczeństwo żywności;
Dobra Praktyka Produkcyjna - działania, które musza być podjęte i warunki, które muszą być spełniana, aby produkcja żywności oraz materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością odbywały się w sposób zapewniający właściwą jakość zdrowotną żywności zgodnie z przeznaczeniem;
HACCP – system polegający na samokontroli, opierający się na zidentyfikowaniu miejsc, w których mogą pojawić się zagrożenia żywności i odpowiednim zareagowaniu, jeśli niebezpieczeństwo wystąpi.

Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 grudnia 2006 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej (DZ.U. 2007 nr 5 poz.38) czytaj
Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 czerwca 2010 r. w sprawie szczegółowych warunków uznania działalności marginalnej, lokalnej i ograniczonej (Dz. U. 2010 nr 113, poz. 753) czytaj

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 czerwca 2007 r. w sprawie dostaw bezpośrednich środków spożywczych (Dz.U. 2007 Nr 112, poz. 774) czytaj

Sprzedaż turystom produktów pochodzących z gospodarstwa rolnego może odbywać się w ramach sprzedaży bezpośredniej, dla której określono szczegółowe wymagania formalno-prawne. Warunkiem rozpoczęcia sprzedaży bezpośredniej jest spełnienie określonych wymogów higieniczno-sanitarnych oraz uzyskanie zgody właściwego powiatowego lekarza weterynarii w przypadku produktów pochodzenia zwierzęcego lub państwowego powiatowego inspektora sanitarnego w przypadku produktów pochodzenia niezwierzęcego.

Powrót

Portale regionalne