TWG 1 - Targeting territorial specificities and needs in rural development programmes

Materiały opracowane w ramach działalności grup [w języku angielskim] dostępne do pobrania tutaj: Step 1 report, Step 2 report

TWG 1 opracowała dwa raporty. W pierwszym etapie przeanalizowano, jak poszczególne kraje członkowskie zdefiniowały obszary wiejskie. Definicję OECD, opierająca się na czynniku gęstości zaludnienia, zastosowała niespełna 1/3 krajów, pozostałe odwołały się do innych charakterystyk. Przykładem może być zastosowanie kryterium administracyjnego (np. Polska, Cypr), udział terenów rolnych w powierzchni danej jednostki administracyjnej (Austria), zaliczenie do obszarów wiejskich miejscowości poniżej określonej liczby mieszkańców (Bułgaria, Czechy), rozproszenie struktury osadniczej mierzone na podstawie kodów pocztowych (Zjednoczone Królestwo). Są tez przykłady bardzo skomplikowanych definicji uwzględniających mierniki związane z zatrudnieniem, peryferyjnością, sytuacją demograficzną, rozproszeniem zaludnienia itp. (Dania). Wiele krajów w swych programach rozróżnia też tereny typowo wiejskie i „przejściowe” lub podmiejskie.

Raport I wskazuje na bardzo duże różnice pomiędzy krajami członkowskimi oraz zróżnicowanie regionalne wymagające podejścia zindywidualizowanego. Stwierdza się również, iż zastosowanie przez państwa członkowskie własnych definicji obszaru wiejskiego powoduje zwiększenie łącznej ich powierzchni w UE w stosunku do opcji jednolitego wykorzystania kryterium OECD. Jednocześnie zaś w niektórych krajach wymóg oparcia się na definicji OECD spowodowałby znaczny wzrost udziału obszarów wiejskich (np. Finlandia, Litwa), w innych zaś – do tej kategorii nie zaliczono by znacznej części terenów, które kraje te uznały obecnie za wiejskie (np. Holandia).

W drugim etapie prac badano, w jaki sposób wybrane kraje członkowskie dążą do komplementarności działań realizowanych w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich współfinasowanych ze środków EFRROW z instrumentami polityki krajowej i innych programów unijnych (polityka spójności, polityka rybacka) i jak podeszły do kwestii linii demarkacyjnych. Przeanalizowano też, jak niektóre programy rozwoju obszarów wiejskich adresują instrumenty pomocy do określonych terenów o specyficznych charakterystykach. W badaniu zwrócono uwagę m.in. na tereny ONW i górskie, Natura 2000, tereny objęte podejściem Leader i wspierane w ramach osi III.

Wyniki analiz przeprowadzonych w etapie I i II posłużą do opracowania raportu końcowego, którego celem będzie wskazanie kierunków przyszłego określenia zasad konstruowania programów rozwoju obszarów wiejskich.

Portale regionalne

Znajdź KSOW na:

TWG 1 - Targeting territorial specificities and needs in rural development programmes