Już niedługo pozycję wołowiny, najważniejszego mięsa produkowanego w Argentynie, zajmie drób

Zdaniem przedstawicieli argentyńskiego przemysłu mięsnego, Argentyna jest na dobrej drodze do zajęcia czwartego miejsca wśród największych producentów mięsa drobiowego na świecie. Plan strategiczny argentyńskiego przemysłu do 2020 roku zakłada, że w okresie krótszym niż dekada sektor drobiarski będzie w stanie eksportować 600 tys. ton tego gatunku mięsa rocznie.

Od 2003 roku do 2011 roku produkcja drobiu w Argentynie potroiła się (ubój wzrósł z 300 mln sztuk do ponad 700 mln sztuk), konsumpcja zaś zwiększyła się dwukrotnie (z 18 kg/osobę do 39,5 kg/osobę). W tym samym okresie eksport w ujęciu wartościowym wzrósł dziesięciokrotnie z 65 mln USD do 650 mln USD.

Obecnie Argentyna jest dziewiątym największym producentem mięsa drobiowego na świecie, wytwarzając 1,6 mln ton tego gatunku mięsa rocznie. Kraj ten jest także szóstym największym eksporterem drobiu na świecie. Należy wspomnieć, że drób z Argentyny trafia do ponad 60 krajów na całym globie. Od początku 2012 r. Argentyńczycy wyeksportowali już 356 tys. ton mięsa drobiowego, w tym 100 tys. ton trafiło do Wenezueli.

Trzeba przyznać, że w ostatnich latach nastąpił duży skok technologiczny w produkcji drobiu w Argentynie. Jeszcze w 1970 r. do wyprodukowania 1 kg mięsa kurczaka potrzebne było 2,8 kg zbilansowanej paszy. Sam tucz kurcząt brojlerów do wagi 2,5 kg zabierał 75 dni. W 2010 r. podobne zapotrzebowanie na paszę skurczyło się do 2 kg, natomiast okres tuczu kurcząt brojlerów do wagi 2,76 kg zabierał 46 dni. Przewiduje się, że w 2017 r. dzięki dalszemu postępowi technologicznemu, zapotrzebowanie paszowe do wyprodukowania 1 kg mięsa kurczaków spadnie do 1,7 kg, natomiast okres tuczu kurcząt brojlerów do osiągnięcia wagi 2,8 kg zmniejszy się do 38 dni.

Plan strategiczny argentyńskiego przemysłu do 2020 roku zakłada zwiększenie spożycia mięsa drobiowego w Argentynie do poziomu 50 kg/osobę rocznie. Produkcja ma wzrosnąć o blisko 94% do poziomu 3,1 mln ton. Dzięki temu możliwe będzie wygenerowanie 50 tys. nowym miejsc pracy. Tym samym liczba zatrudnionych w sektorze drobiarskim osiągnie poziom 200 tys. Wzrost produkcji drobiu przekładać będzie się także na większe wpływy z eksportu. Każda tona kukurydzy bądź soi wyeksportowanej przez Argentynę przynosi dochód wynoszący średnio 620 USD. W sektorze drobiarskim przetworzenie tej samej ilości surowców na mięsa drobiowe może wygenerować zyski wynoszące odpowiednio 2300 USD oraz 2900 USD. Będzie to możliwe w przypadku handlu częściowo przetworzonym drobiem.

Opisując korzystne perspektywy przed sektorem drobiarskim w Argentynie należy wspomnieć o coraz gorszej sytuacji w sektorze mięsa wołowego. W 2011 roku eksport wołowiny z Argentyny obniżył się o 16% do około 130 tys. ton, i był tym samym najniższy od 2001 r. Kilka lat rządowej interwencji w sektorze wołowiny w Argentynie przyczyniło się do znacznego zmniejszenia eksportu, który w 2005 roku osiągnął rekordowy poziom 432,6 tys. ton (w 2009 r. wynosił jeszcze 379,3 tys. ton). Interwencja miała przynieść stabilizację na rynku wewnętrznym, co w dużej mierze nie zostało zrealizowane. W rezultacie Argentyńczycy przesunęli się z czwartego miejsca wśród największych eksporterów tego gatunku mięsa na świecie na pozycję mieszczącą się pod koniec pierwszej dziesiątki. Na redukcję eksportu wpływa kurcząca się produkcja tego gatunku mięsa, która w 2011 r. wyniosła 2,5 mln ton, tj. była o 5% mniejsza niż w 2010 r. Liczba ubojów bydła zmniejszyła się o 8,7% do 10,8 mln sztuk. W tym samym czasie konsumpcja mięsa wołowego obniżyła się o 6,7% do 53,8 kg/osobę, tj. poziomu najniższego od 91 lat (od 1920 r.!), kiedy to wynosiła 47 kg/osobę. W podobnym okresie w Argentynie wzrosła konsumpcja nie tylko mięsa drobiowego, ale zwiększyło się także spożycie mięsa wieprzowego (o 9,2% w ciągu ostatnich dwóch lat). Okazuje się, że drób i wieprzowina wygrywa z wołowiną przede wszystkim za sprawą niższych cen oraz większej dostępności. W 2011 roku ceny wołowiny na rynku argentyńskim zwiększyły się aż o 130%. Zatem zmiany dotyczące struktury spożywania mięsa przez Argentyńczyków mają bardziej podstawy ekonomiczne niż zwyczajowe.

Opracował: Paweł Kostrzyński FAMMU/FAPA